class="p">104
Altamira. Historia de Espana у de la civilisacion espagnola. Madrid, 1913. L P. 385.
См. ш.
См. the Bull Venerabilem: «Jus et auctoritas examinandi personam electam in regem et promovendum ad imperium ad nos spectat».
Ср.: Baker Е. The Dominican Order and Convocation. Oxford: Clarendon Press, 1913.
Adams H. Op. cit. P. 367.
Divina Commedia. Paradiso, XXV.
Speculum historiale. Cap. I. Vol. I incunable. Ed. Mentellini, 1473–1476.
См. гл. 3.
Ср. гл. 4.
См. далее, в гл. 10, пример такой взаимосвязи доктрин.
См. гл. 9.
Aquinas Th. Summa Theologica. la 2ae. Q. XCIV. Art. 2. Издание Leonine труда Summa contra Gentiles, следуя оригинальному тексту Фомы (Рим, 1918), можно понять, сколько усилий приложил автор в этой книге, чтобы осуществить тот внутренний порядок, на который я ссылаюсь. Намеренные недомолвки, дополнения, обдуманные улучшения – все это демонстрирует большой труд. Ср.: Pelzer A. L’edition leonine de la Somme contre les Gentils // Revue Neo-Scolastique de philosophic. 1920. May. P. 224 ff.
Цит.: по: Фома Аквинский // Сумма теологии. Пер. с лат., ред. и примеч. С.И. Ереемеева. Киев: Ника-центр, 2010. 423 с.
См. далее, как Данте применил этот принцип к универсальной монархии. Дунсу Скоту знаком этот принцип. Примечание о формуле: pluritas non est ponenda sine necessitate cm.: Mind. 1918. July by Thorburn, который замечает, что она не принадлежит Оккаму. Фактически это формула, которая проходит через весь XIII в. и которая выражает как раз ту прочувствованную необходимость единства, которая и занимает нас в этой главе. Все философы ссылаются на этот принцип, и каждый приспосабливает его к своим собственным учениям.
Thomas Aquinas. In lib. II de Coelo. Lectio 17. Приблизительно в 1322 г. неизвестный учитель учил следующему в Париже: quod si terra moveretur et coelum quiesceret, esset in mundo melior dispositio (cp.: Duhem P. Frangois de Mayronnes et la rotation de la terre // Archivum Franscisanum Historicum. 1913. P. 23–25). Николай Орезмский учил той же доктрине приблизительно в 1362 г., за сто лет до рождения Коперника (1473).
Важно заметить, что в отношении вопросов астрономии схоластики XIII в. имели более либеральные идеи, нежели их последователи в XVII в. Последние отказывались признавать данные открытий, сделанных с помощью телескопа, и таким образом они помогали дискредитировать самую философию, недостойными наследниками которой они были.
Thomas Aquinas. Summa Theologica. la 2ae. P. IX. Art. 5.
«Recte a philosophis assimilatur horizonti qui est medium duorum hemisphaeriorum» (De Monarchia. L. III).
См. далее, гл. 10.
«Post civitatem vel urbem sequitur orbis terrae, in quo tertium gradum ponunt societatis humanae, incipientes a domo atque inde ad urbem, deinde ad orbem progrediendo venientes: qui utique, sicut aquarum congeries, quanto major est, tanto periculis plenior» (De Civitate Dei. XIX. Ch. 7).
Цит. по изд.: Творения. T. 4. Кн. 14–22: О граде Божием ⁄ Блаженный Августин; сост. и подгот. текста к печати С.И. Еремеева. СПб.; Киев: Алетейя: УЦИММ-пресс, 1998. 584 с. (Далее ссылки на Блаженного Августина даны по этому изданию: Творения. Т. 4.)
De Monarchia. Lib. I.
Humanum genus est Alius coeli quod est perfectissimum…
Et cum coelum totum unico motu, scilicet primi mobilis et unico motore qui Deus est, reguletur, etc. (Ibid.).
Constat quod totum humane genus ordinatur ad unum… Partes humanae universitatis respondent ad ipsam per unum principium… Humanum genus potest regi per unum principem… quod potest fieri per unum melius est fieri per unum quaim per plura. (Lib. I).
Ut humanum genus secundum sua communia quae omnibus competunt ab eo regatur et communi regula gubernetur ad pacem (Ibid.).
De Monarchia. Lib. III.
Gierke. Political Theories of the Middle Ages (в переводе на английский F.W. Maitland). Cambridge, 1900. P. 19.
De Monarchia. Lib. III.
Gierke. Op. cit. P. 17. Note 40.
«IIIa igitur reverentia Caesar utatur ad Petmm qua primogenitus fllius debet uti ad Patrem» (Lib. III).
De Monarchia. Lib. II, III.
«Quum omnes domini et reges seculares deberent esse sub Imperatore, multi tamen reges non cognoscunt eum ut superiorem suum, tuentes se vel privilegio, sive alio jure vel potius de facto, ut rex Franciae et dux Venetiarum et alii domini» (Thomas Aquinas. Summa Theologica. Titulus III; De dominis temporalibus. P. 1).
Rocquain. La cour de Rome et l’esprit de Reforme avant Luther. Vol. I; La Theocratic, apogee du Pouvoir Pontifical. Paris: Thorin, 1893. P. 48.
Ibid. 54, 413; Rocquain. La papaute au moyen age. Paris, 1881. P. 16.
Ер. II, 75. Ср.: Rocquain. Op. cit. Р. 54.
Janet Р. Histoire de la science politique dans ses rapports avec la morale. Paris, 1887. Vol. I. P. 350.
Rocquain. Op. cit. Р. 358.
Ср. далее, гл. 11.
De Civitate Dei. Lib. XIX. Cap. 13 // Творения. T. 4. Кн. 14–22.
См. гл. 4.
Baur L. Gundissalinus, De divisione philosophiae // Baumker. Beitrage. 1903.IV.
Baur L.