Заробiў бочку мякiны.
Хто дарогу пытаiць, той ня блукаiць.
З усiх капылоў далоў.
Як бязрукаму рукавiцы.
Круцiцца, як жулiк на кiрмашы.
Гакi-бакi забiць (сьпiрацца).
Духi падхартала (ад голаду).
Тое-сёе ды нiчога.
Ходзiць, як няпрыкараны.
Цыганскi пот грэiць.
Добры чалавек пабаiцца кiва, а благi ня пабаiцца i кiя, калi ня паможаць кiў, ня паможаць i кiй.
Куды вароне нi ляцець, усё адно гаўно дзяўбаць.
Хто ня йдзець, той галiцца, а хто зойдзець, той каiцца (замужжа).
Як была ў мяне кабылка мышастая, па вярсьце ў час шастала.
Такiм кавалкам мяса i варона ня падавiцца.
Заробiў курам на соль.
Лыжка гнецца, нос сьмяецца, душа радаваецца.
Нясецца, як чорт з грэшнай душой.
Мужчына абы троху лепшы за чорта, сем красуняў возьмiць.
Якi груган, такая й песьня.
Чорная авечка й белая авечка, а дух адзiн.
Чужыя сьлёзы паб'юць бел-камень, паб'юць i лозы.
Даў пылi, як заяц кабылi.
Бяз прычыны й сьмерць ня бываiць.
Да работанькi анiнютанькi, а да любатанькi - ах мае матанькi.
Яна ўся зь хiтрасьцi сшыта.
Нi да цябе пьюць, нi да цябе здароў кажуць.
Дзе харчы, там i тарчы.
За хатуль ды адтуль.
Дзе любяць - ня ўчашчай, а дзе ня любяць, нагi ня накладай.
Памяць яму заарала.
Старцу пажар ня страшан.
Жывi, пакуль галава сядзiць.
Зялён, што рута, i кiсел, што атрута.
Вырабатаны, як конь.
Хто зь языком, той зь пiрагом.
Каб захацеў, знайшоў бы рукi.
Добра, што табе ўдалося, як Салосi.
Калi люлька адарвецца, i гаспадарка зьвядзецца.
Яна баба нягiдкая, як конь.
Цыган прадаець рукавiцы й кажух з Каляд.
Ногi таўстыя, па жыдзянёнку.
Ня стаў сябе нiжэй падашвы.
Зайца забiў метраў дваццаць.
Шалёная дачка й нядапечаны сын.
Дзе рот, там i смурод.
Кладуся спаць, як умiраць.
Багаславёна й на стол пастаўлёна.
Браўшы добрае, трэба аддаць добрае.
Кiлбас цэлы баз.
Пайшла слава да Аршавы.
Перад зайцам жабы ўцякаюць.
Як Сора сказала, так Мэндаль запiшаць.
Адзiн дзень з юшкай, а другi з калатушкай.
Як е, так i вуе.
Дажылiся кулiкi: анi солi, нi мукi.
У вар'ята штодзень сьвята.
А хай вас дажджом намочыць!
Злосьць пакiнь на заўтра, а работу зроб сягоньня.
Каб ня плеш, дык i гола б ня было.
Прышануй адзежынку дома, а яна цябе ў людзях.
Бяжыць руя, пабягу й я.
Усе дабры бабры.
Што ты, як вуда, убакi ходзiш?
Як трахну, аж чэрцi пасыплюцца.
Сабаку сьнiцца хлеб.
I ў вераб'я сэрца ёсь.
Жывець на гулявым хлебе.
Багаты дзiвiцца, чым бедны жывiцца.
Глядзiць, як карова на карову.
Каб ты сьцежку мацаў!
Бог сiрот жалеiць, толькi шчасьця ня даець.
Датуль матка мiла, пакуль срачку мыла.
Хачу дамоў, як вады напiцца.
Лапаць ня князь - абуў ды ў гразь.
Пенсiя малая - пальцам вымакаiш.
Ня дай Бог нi дадзенага, нi крадзенага.
З кута ў кут - i вечар тут.
Досыць зубы шчэрыць, будзем вячэраць.
Неяк зладзiм - хлеб ёсь, сала ўкрадзiм.
Благому Яську нi ў чэсь, нi ў ласку.
Дзiвак рыбак: на вадзе сядзiць i пiць просiць.
Два медзьвядзi ў вадным логавiшчы ня тоўпяцца.
Пахадлiвы, як пахадзень (венiк-пахадзень), як пожаг.
Дома кожны куст гаворыць.
Прыйшоў у маю хату й б'ець майго тату.
Купiў бы сяло, ды грошы гало.
Ня па барадзе, а па чарадзе сьмерць ходзiць.
Было папiкiшча на цэлы век.
Як столь зубамi ня грызла (ад злосьцi).
На Купалу сунiцы, а на Пятра чарнiцы.
Ёй жа будзiць столькi хварсы.
Круцiць яго, як вяроўкi.
Ёй сягоньня ня па гумар (гумор) бегчы.
Якая вада нi гразная, чысьцей за нас, яна нас абмыiць, а мы яе не.
Нячым бабыля ў хату пусьцiць, лепi барану на куце паставiць, на барану хуць атнiмку (анучыну) павешаiш.
Хоць позна, ды навозна.
У яго ўжо даўно ў сраку пiць пайшоў (пра нямоглага старога).
Так бы й сказаў, што сраць хочаш.
I розум бы мела, каб яе спасьцiла са сьвету.
Заробiла, як Хоўра на воўне.
Усмак ня перажвеш, а ў ласцы ня перажывеш.
Палопалiся ад сьмеху.
Ён майго гаўна ня варты.
Мужык падшлёпнаваты, няўзглядны, але дужа слушны (якi слухаецца).
Як пьюць, ядуць, тады ўсе добрыя.
Хацеў зробiць аграблi, а выйшла вешалка.
Былi б смачныя грыбкi, дык елi б ваўкi, а то, гады, мяса ядзяць.
Як за сьцену (адняло, перастаў).
Няўжо на дзяўчат звод зьвёўся?
Лепi ўвiдзiць злодзю ў клецi, чым на Грамнiцы сонца (на няўрод).
Пацягнула, як ката на варацакi.
Чужога на локаць ня дасталося.
Як вядзецца, дык i на шчэпку прадзецца.
Ляжаць ня ляжыць i бягом ня бяжыць.
Гаўно аб гаўно й пырскi розна.
Нi сьледу, нi знаку - пабег, як у сраку.
Сок ёсь, хлеба нетуцi, хлеб ёсь, соку нетуцi (вясна й восень).
Сена такое добрае, што абасцаўшы й поп будзiць есьцi.
Такая сьлiзгота - i галавы ня зьбярэш.
Дома й салома ядома, а ў гасьцях i сена ня есца.
Благога жарабка дык i на пярэплаце шкура гагочаць.
Клясьцi мёртвымi клятамi.
Вочы выгалiць i глядзiць.
Тарчыць, як патарчака.
Ня сьмейся, рабе, будзе й табе!
Ёй хоць прысаку на пяты насып, усё роўна будзе крычаць: люблю.
Каму тое, каму сёе, а мне юр наўме.
I лапы сашчэмiць (памрэ).
Трэба ж, каб чорт машонку шыў, а яна лопнула.
Абы на раду бацька быў, а там нiчога.
Па iм верхам едуць, як на пастуху.
Каб ламiўся стол ад ежы, ложак ад люботы.
Носiцца, як па трэцьцяму (жарабя па трэцьцяму году добрае ўжо).
Мыць языком.
Сморкаў i за пояс торкаў.
Што яна яму - насрала, цi мяжу перадрала?
I рукамi, i нагамi, i ўсякiмi спасабамi.
Век зжыла й ня засьмяялася.
Чым якая сварка, лепi маленькi баёк.
Якi бацька, такi й сын - праматалiся саўсiм.
Багата з хвасьлiвым ня разьбярэш.
Ня затое зьбяднелi, што ў нас пiлi й елi.
Ня зь мясам, дык хлеб з квасам.
Насяру табе, гнiлых iгруш пад'еўшы.
Нiчога ў хацi няма - як перуном высмалена.
Сякi-такi мужчына, за iм дровы й лучына.
Чужым салам па чужой сьпiне.
Хай бы ён ужо пнём радзiўся, хоць бы сьвiньня зад пачасала.
Доля мая ялаватая - аддалi ў сяло х..ватае.
З носу па грошу, а ў каго большы - з тога два.
Цапом-лапом (рабiць што-небудзь).
Зьвёўся на самоў хвост (выхудаў).
Што зiмой ножкай коп, тое летам ручкай хоп.
Пiць (пiтва) - хоць галаву мый.
Нагаварылiся, паталкавалi, а нiчога ня выталкавалi.
Яна здаровая, як ласiца, белая морда - прыгожая баба.
Абыйдзецца пляшывы бяз грабянька.
Цыгана ад душы адагнаў (перакусiў).
Што робiцца з нашай жаробiцы?
Яна тваё гаўно глядзiць (даглядае малое).
Вялiкая лыжка дзяцей ня разганяiць, а малая разганяiць.
Людзi ня сьвiньнi - усё зьядуць.
Бабе праўду ня кажы, пану верна ня служы. Служы пану верна, а пан табе пердне.
Такое ўзяньне хай на сухi лес.
Цябе таўкачом у ступе ня спаймаеш - жых ды жых.
Пiлi, пакуль iх у штабялi ня склалi.
Каб ты бачыў так сракай сонца.
Кату па пяту, сабаку па сраку, сьвiньнi па калена.
Грудзi, як у петуха каленi.
Вада й мельнiцу iрвець.
Ядуць госьцi, ядуць, як мяцёлачкай мятуць: на стале нi костачкi, пад сталом нi крошачкi.
Зьеш акрайчык, каб быў сын Мiкалайчык.
Душа ў сраку скачаць ад смаку.
Красен-чырван, як са сракi вырван.
Аддась ёй чужыя сьлёзы Бог.
Гардых Бог зь неба скiдаваiць.
Яна будзiць яго, як чорта на вiлах насiць.
Сыйшло на быка жыцьцё.
Улажу ей розум у галаву.
Ня руш нiчога й ня бойся нiкога.
Ня кармi хлебам, а дай хвост падняць.
Кармi мукой, дык i пойдзiць рукой, будзiш кармiць гаўном - забьеш гальнём.
Штаны парваныя - усё начыньне баўталася.
У нядбалiцы колас ад коласа за вярсту, а ў руплiвага - сноп на снапу.
Уторкнецца, як сраць у крапiву.
На конiку ляжыць (значыць, памёр.
Конiк - лава пад кут, ад столу да парогу).
У нiтку выцягнуся, а зраблю.
Як лахаўка бегаiць.
Тулiнька, тулiнька. Стой, воўча мяса!
Сала любiць, а на сьвiньню ня ўзагнаць.
Днём лета ня позна.
На вiлачках цераз парог.
У дурной птушкi дурныя песьнi.
Як вокам паглядзець (жыта).
Таўстамясiца такая (у процiвагу - сухабзьдзелiна).
Сабака, i той лiшняга ня есь.
Кот столькi рыбы зьесь, колькi сам заважыць.
Ходзiць, як рында.
На чыiм вазку еду, таму й песьню йграю.
Што праўда, то ня грэх, што торба, то ня мех.
Куды па што, куды па нiшто.
Дамэнта багаты - два катлы калатухi на загнеце варыцца.
Хата стаiць, як сарока бяз хваста: бяз хлявоў, бязь сяней.
Ня слухай смаку - пхай, як у сраку.
Стаiць, як х.. на вясельлi.
Улась, як мазь, як падмажаш, так i паедзiш.
Капiздулiньку выпiў.
Нiхуютанькi ня будзiць.
Хай па iм вошы ходзяць, каб я пайшла к яму на хаўтуры.
Як устанiць, дык i да неба дастанiць.
Ешце, госьцi, капусту. Капуста тлуста: сем п.зд варылася, восьмая ўвалiлася, а дзевятая самаволь ходзiць.
Гаўно гору ня помач.
Трасецца, як жыд над гаўном.
З голай сракай каля голага х.. ня жартуй.
